Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΚΤΗΝΑΝΘΡΩΠΟΣ
Η επιλογή αυτής της περιπέτειας των Γκαούρ και Ταρζάν έχει να κάνει πρώτα-πρώτα με την ταυτόχρονη ανάρτηση της παρουσίασης του σημαντικότερου περιοδικού ελληνικής γραφής στο είδος περιπέτειες ζούγκλας στο blog "Δεινοθήσαυρος ο Ρετρό-συλλεκτομανής". Του περιοδικού που η παρουσία του στον σχετικό εκδοτικό χώρο απλώνεται σε έντεκα χρόνια (ουσιαστικά τέσσερα και κάτι πραγματικής κυκλοφορίας) και που κυκλοφόρησε αρχικά σαν "Ταρζάν" και κατόπιν σαν "Ταρζάν-Γκαούρ" (α' περίοδος 1950-1951) και κατόπιν, όπου και καθιερώηκε, σαν "Γκαούρ-Ταρζάν" (β' περίοδος 1951-1952, γ' περίοδος 1959-1961 και δ' περίοδος 1981).
Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος είναι ότι στο τεύχος αυτό μπαίνουν στη δράση, δυο καινούργια πρόσωπα, παιδιά των Γκαούρ και Ταρζάν, η παρουσία των οποίων στρέφει το ανάγνωσμα περισσότερο προς την επιστημονική φαντασία, βάζοντας κάπως το είδος της καθαρά ζουγκλικής περιπέτειας σε δεύτερη μοίρα. Τα δυο αυτά πρόσωπα, ο Κεραυνός και η Θύελλα με τις απέραντες τεχνολογικές τους γνώσεις, λογιάζονται κάπως σαν εμβόλιμα στοιχεία του συγγραφέα, προκειμένου να έρθει, για κυκλοφοριακούς λόγους, σε ευθεία αντιπαράθεση με το ανταγωνιστικό στα περίπτερα περιοδικό "Υπεράνθρωπος" ακολουθώντας κατά κάποιο τρόπο τις δομές δράσης του και τους χαρακτήρες των κεντρικών πρωταγωνιστών. Τα δυο αυτά πρόσωπα δεν εμφανίζονται, ούτε καν αναφέρεται η ύπαρξή τους στην τρίτη και μεγαλύτερη σε διάρκεια περίοδο. Είτε γιατί δεν συνέτρεχε πλέον κανένας λόγος ανταγωνισμού, είτε γιατί ο συγγραφέας Νίκος Ρούτσος κατάλαβε το λάθος να εμπλέξει την επιστημονική φαντασία στο ζουγκλικό ανάγνωσμα... Έτσι κι αλλιώς οι ζούγκλες του Ρούτσου περίσσευε πάντοτε ο υπερφυσικός τρόμος και είχαν συνήθως περισσότερα αλλόκοτα τέρατα, παρά ιθαγενείς.
Ένας τρίτος λόγος που επιλλέχτηκε τεύχος από την δεύτερη περίοδο είναι το ότι το όλο αφήγημα σε αυτή τη σειρά, χαρακτηρίζεται ως το πιο τολμηρό σε ερωτικο-σεξουαλικές αναφορές, ίσως αρκετά πέρα από τα όρια που επέτρεπαν τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας για ένα παιδικό περιοδικό στην αυγή του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα.
Το τεύχος αυτό είχε κυκλοφορήσει στις 13 Μαίου του 1952.
Καλή ανάγνωση....
ΤΕΛΟΣ
Η επιλογή αυτής της περιπέτειας των Γκαούρ και Ταρζάν έχει να κάνει πρώτα-πρώτα με την ταυτόχρονη ανάρτηση της παρουσίασης του σημαντικότερου περιοδικού ελληνικής γραφής στο είδος περιπέτειες ζούγκλας στο blog "Δεινοθήσαυρος ο Ρετρό-συλλεκτομανής". Του περιοδικού που η παρουσία του στον σχετικό εκδοτικό χώρο απλώνεται σε έντεκα χρόνια (ουσιαστικά τέσσερα και κάτι πραγματικής κυκλοφορίας) και που κυκλοφόρησε αρχικά σαν "Ταρζάν" και κατόπιν σαν "Ταρζάν-Γκαούρ" (α' περίοδος 1950-1951) και κατόπιν, όπου και καθιερώηκε, σαν "Γκαούρ-Ταρζάν" (β' περίοδος 1951-1952, γ' περίοδος 1959-1961 και δ' περίοδος 1981).
Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος είναι ότι στο τεύχος αυτό μπαίνουν στη δράση, δυο καινούργια πρόσωπα, παιδιά των Γκαούρ και Ταρζάν, η παρουσία των οποίων στρέφει το ανάγνωσμα περισσότερο προς την επιστημονική φαντασία, βάζοντας κάπως το είδος της καθαρά ζουγκλικής περιπέτειας σε δεύτερη μοίρα. Τα δυο αυτά πρόσωπα, ο Κεραυνός και η Θύελλα με τις απέραντες τεχνολογικές τους γνώσεις, λογιάζονται κάπως σαν εμβόλιμα στοιχεία του συγγραφέα, προκειμένου να έρθει, για κυκλοφοριακούς λόγους, σε ευθεία αντιπαράθεση με το ανταγωνιστικό στα περίπτερα περιοδικό "Υπεράνθρωπος" ακολουθώντας κατά κάποιο τρόπο τις δομές δράσης του και τους χαρακτήρες των κεντρικών πρωταγωνιστών. Τα δυο αυτά πρόσωπα δεν εμφανίζονται, ούτε καν αναφέρεται η ύπαρξή τους στην τρίτη και μεγαλύτερη σε διάρκεια περίοδο. Είτε γιατί δεν συνέτρεχε πλέον κανένας λόγος ανταγωνισμού, είτε γιατί ο συγγραφέας Νίκος Ρούτσος κατάλαβε το λάθος να εμπλέξει την επιστημονική φαντασία στο ζουγκλικό ανάγνωσμα... Έτσι κι αλλιώς οι ζούγκλες του Ρούτσου περίσσευε πάντοτε ο υπερφυσικός τρόμος και είχαν συνήθως περισσότερα αλλόκοτα τέρατα, παρά ιθαγενείς.
Ένας τρίτος λόγος που επιλλέχτηκε τεύχος από την δεύτερη περίοδο είναι το ότι το όλο αφήγημα σε αυτή τη σειρά, χαρακτηρίζεται ως το πιο τολμηρό σε ερωτικο-σεξουαλικές αναφορές, ίσως αρκετά πέρα από τα όρια που επέτρεπαν τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας για ένα παιδικό περιοδικό στην αυγή του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα.
Το τεύχος αυτό είχε κυκλοφορήσει στις 13 Μαίου του 1952.
Καλή ανάγνωση....
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή