Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Ο 13ος Επιβάτης

1η συνέχεια

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΑ
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ
ΣΙΡΙΑΛ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ
Ο Γιάννης Μαρής, ψευδώνυμο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Γιάννη Τσιριμώκου (1916-1979), είναι ο κορυφαίος Έλληνας συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων  και αν και δεν ήταν ο πρώτος που έγραψε ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα, θεωρείται ως  ο πατέρας του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα.
Στα περισσότερα από τα αστυνομικά του μυθιστορήματα κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ο αστυνόμος Μπέκας, ένας χαμηλών τόνων μεσοαστικός τύπος στο πρότυπο του Μεγκρέ ή του Πουαρό, δηλαδή διαμετρικά αντίθετος στο όσο αφορά τις μεθόδους και τη δράση των αστυνομικών ηρώων της αμερικανικής παραλογοτεχνίας. Αν και η ατμόσφαιρα της αφήγησής του χαρακτηρίστηκε ως “νουάρ”, προσωπικά δεν ασπάζομαι την ετικέτα του νουάρ στα μυθιστορήματα του Μαρή. Χρησιμοποιεί την πλοκή περισσότερο ως πρόσχημα για να αναπτύξει το ψυχογράφημα των ηρώων του και η διαλεύκανση του εγκλήματος παραπέμπει στη συλλογιστική της στυλιζαρισμένης γραφής της Άγκατα Κρίστι, του Ζορζ Σιμενόν, αλλά και της συγγραφικής δυάδας που υπέγραφε κάτω από το κοινό ψευδώνυμο “Έλερυ Κουήν”.
Η πλοκή των έργων του εξελίσσεται κυρίως σε κοσμοπολίτικο περιβάλλον και σε παρόντα χρόνο της δράσης και με συχνές αναφορές σε γεγονότα της τότε τρέχουσας επικαιρότητας. Οι πρωταγωνιστές του είναι πρόσωπα και χαρακτήρες της ανώτερης κοινωνικο-οικονομικής τάξης  και από τον καλλιτεχνικό χώρο.
Έγραψε δεκάδες μυθιστορήματα, κυρίως αστυνομικής πλοκής, από τα οποία τα περισσότερα έχουν εκδοθεί από την “Ατλαντίδα”, τον εκδοτικό οίκο των αδελφών Πεχλιβανίδη. Η πρώτη έκδοσή τους είχε γίνει στη σειρά “Αστυνομική Λογοτεχνία” το 1957και επανεκδόθηκαν αργότερα, μαζί με μερικά ακόμα που δεν είχαν εκδοθεί στην πρώτη έκδοση στη σειρά “Αστυνομικά μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή”. Πάντως, αρκετά ακόμα παραμένουν αδημοσίευτα σε μορφή βιβλίου.
Το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή δημοσιεύτηκε το 1953. Ήταν το “Έγκλημα στο Κολωνάκι”, ένα αθηναϊκό κοσμοπολίτικο αστυνομικό μυθιστόρημα, που αναπαρήγαγε τον κόσμο της ανώτερης κοινωνικής τάξης. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία και πολλές επανεκδόσεις, ενώ γυρίστηκε και σε κινηματογραφική ταινία με ανάλογη επιτυχία.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 η εφημερίδα “Απογευματινή” άρχισε να δημοσιεύει με τη μορφή  στριπ σε καθημερινές συνέχειες εικονογραφημένα αστυνομικά μυθιστορήματά του με πλήρη εικονογράφηση της διήγησης. Μιας διήγησης που δεν είχε γραφεί ειδικά για εικονογραφημένο ανάγνωσμα, αλλά κρατούσε τη δομή και την έκταση ενός κανονικού μυθιστορήματος. Απλώς η εικονογράφηση ήταν αυτή που προσάρμοσε τα καρέ της στη ροή της αφήγησης. Ωστόσο το αποτέλεσμα υπήρξε εντυπωσιακό, επειδή ο εικονογράφος των ιστοριών ήταν ένας από τους πιο καταξιωμένους εικονογράφους του περιοδικού τύπου εκείνης της εποχής, του Μιχάλη Γάλλια. Με αδρή γραμμή δημιουργούσε χαρακτήρες και εντυπωσιακά όμορφες και καλλίγραμμες γυναίκες (ήταν χαρακτηριστικά γνωστός για τις γυναικείες φιγούρες του, ακόμα και στις γελοιογραφίες του), ενώ ταυτόχρονα κάθε εικόνα του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ντοκουμέντο στην αποτύπωση του αθηναϊκού χώρου στη δεκαετία του ’50 και του ’60.


“Ο 13ος επιβάτης” είναι ένα από τη σειρά αυτών των εικονογραφημένων μυθιστορημάτων του Γιάννη Μαρή. Έκανε πρεμιέρα τη Δευτέρα 22 Οκτωβρίου και ολοκληρώθηκε ύστερα από 128 συνέχειες… Ως μυθιστόρημα δεν θα πρέπει να έχει εκδοθεί σε βιβλίο, επειδή στη λίστα με τα δημοσιευμένα μυθιστορήματα από την “Ατλαντίδα” δεν συμπεριλαμβάνεται μυθιστόρημα με αυτόν τον τίτλο. Ίσως, όμως να έχει κυκλοφορήσει με άλλον τίτλο.
Το “Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα” αναγνωρίζει ρητά ότι τα πνευματικά δικαιώματα του έργου ανήκουν καθ’ ολοκληρία στους δημιουργούς του εικονογραφημένου αναγνώσματος  Γιάννη Μαρή ως συγγραφέα του και στον Μιχάλη Γάλλια ως εικονογράφου του, ενώ η αναδημοσίευσή του από τα φύλλα της εφημερίδας “Απογευματινή” έγινε μόνον για ψυχαγωγικούς λόγους αφενός και για ενημερωτικούς αφετέρου, ώστε το έργο να γίνει γνωστό από τους νεώτερους αναγνώστες μην αποσκοπώντας σε κανενός είδους εμπορικό όφελος. Ταυτόχρονα, σε καμιά περίπτωση δεν ενθαρρύνει την αναπαραγωγή αυτής της ανάρτησης για εμπορικούς σκοπούς, αλλά για λόγους προσωπικής επιλογής δεν την σφραγίζει με κάποια υδατογραφία προκειμένου να αποτρέψει την αθέμιτη αναπαραγωγή της.
Η συχνότητα των αναρτήσεων θα είναι προς το παρόν εβδομαδιαία κάθε Πέμπτη και μια καινούργια συνέχεια αποτελούμενη από πέντε στριπς, ενώ ενδιάμεσα σε άλλη μέρα της εβδομάδος θα υπάρχουν και αναρτήσεις άλλων αναγνωσμάτων σε αραιότερη συχνότητα.


συνεχίζεται την επομένη Πέμπτη

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

ΓΚΑΟΥΡ ΤΑΡΖΑΝ, τεύχος 31 (β' περίοδος)

                       Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΚΤΗΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

Η επιλογή αυτής της περιπέτειας των Γκαούρ και Ταρζάν έχει να κάνει πρώτα-πρώτα με την ταυτόχρονη ανάρτηση της παρουσίασης του  σημαντικότερου περιοδικού ελληνικής γραφής στο είδος περιπέτειες ζούγκλας στο blog "Δεινοθήσαυρος ο Ρετρό-συλλεκτομανής". Του περιοδικού που η παρουσία του στον σχετικό εκδοτικό χώρο απλώνεται σε έντεκα χρόνια (ουσιαστικά τέσσερα και κάτι πραγματικής κυκλοφορίας) και που κυκλοφόρησε αρχικά σαν "Ταρζάν" και κατόπιν σαν "Ταρζάν-Γκαούρ" (α' περίοδος 1950-1951) και κατόπιν, όπου και καθιερώηκε, σαν "Γκαούρ-Ταρζάν" (β' περίοδος 1951-1952, γ' περίοδος 1959-1961 και δ' περίοδος 1981).
Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος είναι ότι στο τεύχος αυτό μπαίνουν στη δράση, δυο καινούργια πρόσωπα, παιδιά των Γκαούρ και Ταρζάν, η παρουσία των οποίων στρέφει το ανάγνωσμα περισσότερο προς την επιστημονική φαντασία, βάζοντας κάπως το είδος της καθαρά ζουγκλικής περιπέτειας σε δεύτερη μοίρα. Τα δυο αυτά πρόσωπα, ο Κεραυνός και η Θύελλα με τις απέραντες τεχνολογικές τους γνώσεις, λογιάζονται κάπως σαν εμβόλιμα στοιχεία του συγγραφέα, προκειμένου να έρθει, για κυκλοφοριακούς λόγους, σε ευθεία αντιπαράθεση με το ανταγωνιστικό στα περίπτερα περιοδικό "Υπεράνθρωπος" ακολουθώντας κατά κάποιο τρόπο τις δομές δράσης του και τους χαρακτήρες των κεντρικών πρωταγωνιστών. Τα δυο αυτά πρόσωπα δεν εμφανίζονται, ούτε καν αναφέρεται η ύπαρξή τους στην τρίτη και μεγαλύτερη σε διάρκεια περίοδο. Είτε γιατί  δεν συνέτρεχε πλέον κανένας λόγος ανταγωνισμού, είτε γιατί ο συγγραφέας Νίκος Ρούτσος κατάλαβε το λάθος να εμπλέξει την επιστημονική φαντασία στο ζουγκλικό ανάγνωσμα... Έτσι κι αλλιώς οι ζούγκλες του Ρούτσου περίσσευε πάντοτε ο υπερφυσικός τρόμος και είχαν συνήθως περισσότερα αλλόκοτα τέρατα, παρά ιθαγενείς.
Ένας τρίτος λόγος που επιλλέχτηκε τεύχος από την δεύτερη περίοδο είναι το ότι το όλο αφήγημα σε αυτή τη σειρά, χαρακτηρίζεται ως το πιο τολμηρό σε ερωτικο-σεξουαλικές αναφορές, ίσως αρκετά πέρα από τα όρια που επέτρεπαν τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας για ένα παιδικό περιοδικό στην αυγή του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα.
Το τεύχος αυτό είχε κυκλοφορήσει στις 13 Μαίου του 1952.
Καλή ανάγνωση....




















                                                                       ΤΕΛΟΣ